24 Haziran seçimleri nedeniyle partilerin adayları gezilerini sürdürürken yaşadıkları kimi olaylar gündeme geliyor.
Bu salt bizde mi böyle, yoksa başka ülkelerde de benzeri oluyor mu bilmiyorum ama; kim olursa olsun, bu dayanılmazlığa, bu hırsa, bu anlamaya çalışmamaya anlam veremiyorum…
Kim olursa olsun, diyorum…
Yaşanan olaylar karşısında ‘kimsenin’ yansız olmasını düşünmek gibi bir ‘beklenti’ içerisinde olmasını düşünmem!
Yaşananlar ‘yarını’ güzelleştiriyorsa sevinç, çirkinleştiriyor-zorlaştırıyorsa mutsuzlaşmak kadar yerinde bir şey olamaz!
Bunun için de ‘yaşananların’ yurttaşı bir yanda durmaya zorladığı da unutulmamalı…
Bir yan, bir duruş içerisinde olmak ne denli yerinde bir tutumsa, anlatılanları dinlemek-anlamak da aynı yerinde bir tutum olmalıdır!
Onu konuşturmamak, onu dinlememek, onu anlamamak…
Üstelik bir de engel olmak…
***
Birkaç gün önce Kozan’da duydum…
AKP’li adaylar bir köye varmış…
Köy kahvesinde oyun oynayan köylüler hiç oralı olmamış, oyun taşlarını bile bırakmamışlar; oyunlarını sürdürmüşler…
Aday bir şeyler söylemeye çalışmışsa da uğultuyla bastırmışlar…
Aday için yapacak bir şey olmayınca, köyü terk etmişler…
***
Bundan bir anlam çıkarmam olanaksız!
Birini dinlemeden, ne diyeceğini bilmeden gösterilecek tavır, ‘haklı’ tepkiyi de ‘haksızlaştırır’…
Köylülerin, çiftçilerin, üreticilerin sorunu büyük; her geçen gün de büyümekte, anlıyorum!
Gelen iktidar partisinin milletvekili adayı ise eğer, aslında seçmenin işi daha kolay!
Sıkıntılarını anlatmalıydılar,
Yeni hasadı yapılan buğdaya verilen taban fiyatını, ofisin buğday almadığını, tüccara gitmek zorunda kaldıklarını, açıklanan fiyatın altında sattıklarını söylemeliydiler,
Yeni ‘vaatlerinde’ tarıma verilecek destekten söz etmek yerine, onyedi yıldır ne yaptıklarını somalıydılar,
Aynı biçimde hayvancılıkta yaşanan soruları dile getirmeliydiler,
Üreticinin, toprağı işlemek için kullandığı girdilerdeki ‘büyüyen fiyatı’ sormalıydılar,
Kente göç eden köylülerin durdurulması için adımlar atılmamasını sormalıydılar…
Borç batağında olduklarını söylemeliydiler…
Buna benzer daha birçok soru…
Ne oldu şimdi?
Ne adayı dinleyebildiler, ne adaya soru sorabildiler, ne adayın uyanmasına katkı verdiler, ne de köy yaşamının iyileşmesi için bir adım attılar!
O köyde biri çıkıp adaya köyün yaşadıklarını tane tane anlatsaydı da, adaya konuşacak ‘şey’ bırakmasaydı daha iyi olmaz mıydı?
Koca yitik bir zaman…
***
Halkımızın konukseverliğinden söz edilir; gece kapısını çalan olsa eve alınır, karnı doyurulur, yatması için yer bile hazırlanır, denirdi ya…
Salt Suriye’den gelen sığınmacılar için mi bizdeki konukseverlik?
Sığıncıların yaşlılarını, kadınlarını, çocuklarını bırakın ülkelerinde savaşmaları gereken ‘çakı’ gibi delikanlılarına bile konukseverlik gösteriliyor ya…
Birbirimizi, bu ülkenin tüm yazgısını birlikte yaşayan yurttaşımızı sevmek, anlamak, dinlemek gerekirken bu ‘öteleşme’ neden öyleyse?
Bu birbirimize dayanamamak, bu birbirimizi dinlememek, bu birbirimizi bilmemek…
Bu ülkenin yurttaşının özüne uygun değil…
***
Kozan’da duyduğum, duyunca da üzüldüğüm bir olaydan söz ettim.
24 Haziran seçimleri öncesi ülkenin çeşitli yerlerinden ‘hiç de’ içimizi güzelleştirmeyen olayların bilgisi geliyor.
Kimi kırıyor,
Kimi döküyor,
Kimi sopalarla saldırıyor,
Kimi kol-bacak kırıp sözde kendine ‘yaşam alanı’ açıyor!
Bu ‘bir ben olacağım’ hırsı, görgüsüzlüğü neden?
***
24 Haziran seçimleri nedeniyle partilerin adayları gezilerini ne denli özgür ortamda yapabilir, ne denli özgür ortamda kendilerini anlatabilirse; yurttaşa da o denli katkı vermiş sayılır.
Yurttaş anlayabildiğini eleştirebilir.
Yurttaş anlayabildiğini sorgulayabilir.
Yurttaş anlayabildiği-inanabildiği uğruna başkaldırabilir!
Bundan ötesi ‘laf’ kalabalığı…
