'Gazetecilerin şımartıldığı tek gün var, o da 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü. Gerçi çalışan gazeteci çok az kaldı. Nedenlerini buradan tartışmak 'çamurlu suya taş atıp neden taşı göremiyorum demeye benzer' .

 Bir kaç gün önceydi, Mimarlar Odası Başkanı Sedat Gül 15 kadar gazeteciyi yemeğe davet etmişti. Bunlardan biri de bendim. Gazeteci topluluğu olunca mesleğin sorunları daha önemlisi Belediyelerden ne kadar gelecek hesapları ilk madde. Sedat Gül mesaj attığını  Başkan geldiğinde konuşuruz deyince hepimiz mutlu olduk. Neden basit, Başkan çok yoğun hele de o gün bir anlı, şanlı bir gazetenin gecesi olunca acaba demedim değil. Sohbet derinlere giderken bir ara tepesinde yanan lambaları görünce Zeydan Başkanın geldiğini anladık.
Hoş geldin beş gittinden sonra tokalaşmak bana geldiğinde Sayın Başkan yine bana takılmadan duramadı, tarz yapmışsın yakışmış bıraktığım sakala. Söz parti içindeki çekişmeler bir şekilde gündeme gelince, Karalar, Arkadaşlar benim Soner Çetin veya Akif Kemal Akay'la ayrı düşmem mümkün mü? Çünkü biz aynı partinin Belediye Başkanıyız ve aynı amaç uğruna çalışıyoruz. Çok fazla iddia atıldı ortaya Karalar ile Çetin arasında baş olmak için büyük bir kavga olduğu. Güzel sohbet oldu Zeydan Karalar yakın zamanda soruşturma açılan Gazetecilerle ilgili bir araya geleceğiz sözünde verdi. Öyle ya, 10 Ocak bizim günümüz 'Bayram çocuğu' gibiydik ne istersen iste misali her şeyi ortaya koyduk. Fakat bir sorun var, içimizde sadece amacı çıkar ilişkisi olan gazetecileri nasıl temizleyeceğiz konusunda geniş konuşuldu. Yani, 'ne verirsen olur abi' diyen insanlar gazetecilik mesleğini çok itibarsızlaştırdılar. Evet, biz kızdık Belediye neden yardımcı olmuyor derken biz ne veriyoruz dediğimde kızan arkadaşlar oldu. Çünkü düzenlerinden memnun olan arkadaşlar başkası pastadan pay almasın diye birbirlerini şikayet eder oldu. Başkan aslında çok fazla manşet verdi, Sabah gazetesinin her gün çirkin haberlerinden sadece kendisine yapıldığından dem vurdu. Kısa bir beraberlik olsa da şehrin Belediye Başkanı Orada bulunan değerli medya mensuplarını onore ederken orada kimler yoktu? Şantajcı gazeteciler yoktu buda bizim sevincimiz, demek hala bize değer veren bir düşünce var.