İki çok değerli dostu beş sene önceki bir yazıyla anmak, sonsuzluğa gidene rahmet, yaşayana uzun ve sağlıklı ömür dileyerek, yıl dönümünde yazıyı tekrar paylaşıyorum. Sonsuz sevgi, saygı, hasret ve hürmetlerimle.
Dün yeni kitabımla ilgili olarak Sevgili Dostum Yalçın Aker’in ön sözü yazacağını, ama yazmadan önce sonsuzluğa göçtüğünü ifade ederek, kitabın ön sözü yerine koyduğum fotoğrafını paylaşmıştım.
Bir başka can dost, kitabın yazım sürecinin tam ortasında bulunan, aslında kitabın yazılması için beni teşvik eden, bir başka üstadımızdan not geldi.
Aynen paylaşmak istiyorum.
“Aslında Ön Sözü yazmıştı. Fikrini biliyorduk. İzmir/Urla buluşmamızda bizimle paylaşmıştı.
Bu eserin ne denli önemli olduğunu, Türk müziği sevenlerin ve icracıların, güfte ve bestelere ilişkin, doğuş nedenlerini ve hikayelerini bilmeleri, o eseri icra ederken, daha duygulu, bilinçli ve eserin ruhuna uygun icra edilebileceğini söylüyordu.
Bu alanda büyük bir boşluğu dolduracağını, baş ucu eseri niteliğinde olacağını, söylüyordu.
Savaşa değil, vatanı için ölmeye giden 15’liler için yazılan ağıtın bir dram olmasına karşın, 2/4 veya 8/9 usulle bestelenip icra edilemeyeceğini, hikayesi bilinse, boyu tüfeğinden kısa olan 15’liler için düğünde göbek atılamayacağını, müzisyenin böyle bir hataya düşmeyeceğini, işte bu eserin bu boşluğu dolduracağını ifade ediyordu.
Ben kulaklarımla, gözümle bu görüşüne tanığım.
İfral Hocam ön söze bu satırlarımı yaz, altına imzamı aç. Sana Yalçın’ımızın ve benim kitabın ön sözü için verdiğimiz sözleri belki bir nebze olsun yerine getirmiş oluruz.
Saygılarımla… Kardeş Sevgilerimle…”
Yılmaz SAVAŞER.
NOT: Bu notu aldığımda kitabın sayfa basımı bitmiş, kapak giydirme işlemleri başlamıştı. Ama bu bilginin yok olmasına gönlüm razı olmadı. Ayrı bir sayfa olarak bastırıp, kitabın içine insert olarak koyduracağım.
Saygılar.
