Memurlar Ankara’ya Yürüyor
Manşet Haber 22.03.2015 18:35:53 0

Memurlar Ankara’ya Yürüyor

Memurlar Ankara’ya Yürüyor

kamusen_eylem (1)Yapılan zamları yetersiz bulan Kamusen üyesi memurlar 4 Nisan’da Ankara’ya yürüme kararı aldı. Türk Eğitim Sen Adana 1 Nolu Şube Başkanı Selahattin Doldun 4 Nisan 2015 cumartesi günü saat 12.00’da Toros Sokak’tan başlayacak olan yürüyüş ve saat 14.00’da kolej’de yapılacak “Yüzde  12 Ek Zam Talebini Dillendir!İş Güvencene Sahip Çık” mitingiyle ilgili bilgi verdi,”Biz Susmayacağız, sizde susmayın” dedi.kamusen_eylem (2)

4 Nisan tarihinde Ankara’yı bu hükümete dar edeceklerini öne süren Dolgun Adana’dan bu mitinge üç binin üzerinde memurun katılmasını beklediklerini söyledi. Dolgun, “Bu mitingleri neden yapıyoruz? Çünkü insanların kendine getirilmeye ihtiyacı var. Bu miting konusunun temasını insanlara bir bir anlatacağız. Mitingimizin teması nedir? ‘Ek zammı unutma, iş güvenceme dokunma.’ Mitingimizin amacı; kamu çalışanlarının haklarına sahip çıkmaktır. 4 Nisanda Başkent’in göbeğinde bir araya gelerek tek yürek olacak ve ahlaksızlığa, namussuzluğa ve kul hakkı yiyenlere sessiz kalmayacağımızı hep bir ağızdan cesaretle haykıracağız.” dedi.

YAZARLAR

İfral TURGUT

BAHARI BEKLERKEN Hüseyin Öğretmen Artvin’e atanmıştı. Kendisini sevdirdi yeni tanıdıklara. Derin dostluklar kurdu. Ev sahibi ile de dost olmuştu. Hüseyin’i evladı gibi seven ev sahibi artık evlilik zamanının geldiğini söyleyerek onu Melahat ile tanıştırdı. İki genç birbirlerini beğendi ve evlenmeye karar verdiler. Hüseyin bu durumu ailesine bildirdi ama ailesi bu durumdan hiç memnun olmadı. Şiddetle karşı çıktılar. Çünkü kendilerinin de bir gelin adayı vardı. Tüm engelleme çabalarına rağmen Hüseyin Melahat ile evlendi. Uzun yıllar evli kaldılar ve iki çocukları oldu. Yaşananlar çeşitli problemler doğuruyor, problemler, beraberinde sağlık sorunlarını getiriyordu. Yıl, 1984. Bir gün kapı çalındı. Gelen kendisinden 12 yaş küçük, ama gençlik yıllarında birlikte futbol oynadıkları Sami Demirtuna idi. Sami yıllardır Almanya’da çalışıyordu. Orada meslek okuluna gitmiş, terapist olmuştu. Sami, “Nasılsın ağabey,” diye sorunca. Hüseyin, ona uzun uzun baktı… Bakışlarında hayata karşı duyduğu küskünlüğü, kırgınlığı ve tükenmişliği vardı. Cılız bir sesle, “Yorgunum dostum, yorgunum. Vefasız yıllara, vefasız yakınlarıma dargınım ,” dedi. Sami, Hüseyin’in elini tuttu, “Merak etme iyileşeceksin, yine tüm dostlar bir araya geleceğiz,” dedi. Sonra kalktı, kapıda veda ederken, Melahat Hanım, hastalığın adını söyledi: Kanser. Soğuk bir geceydi. Sami o gün yaşadıklarından çok etkilenmişti. Bir kağıt kalem aldı eline ve içini döktü kağıda. Şiir bittikten birkaç gün sonra, tekrar gitti arkadaşının yanına ve şiiri okudu. Hüseyin mutlu olmuştu. Sevindi, teşekkür etti. Daha sonra Sami şiiri, Selçuk Tekay’a verdi. Şiir aylar sonra şarkıya dönüştü. Sami bu sefer şarkıyı telefonda Hüseyin’e dinletmek istedi. Heyecanla çevirdi numaraları. Telefondaki ses buz gibiydi: “Hüseyin Beyi kaybettik.” Baharı beklerken ömrüm kış oldu Gözümde her zaman biraz yaş oldu En güzel duygular bana düş oldu Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık Tutmadı ellerim sıcak elleri Duymadım aşk denen tatlı sözleri Taşıdım gönlümde acı izleri Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık İçimde ateşler söndü kül oldu Aşk bahçem kurudu sanki çöl oldu Yar bildim o bile bana el oldu Yorgunum dostlarım, yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık. HÜSEYİN’E KENDİNİ ANLATAN ŞARKIYI DİNLEMEK KISMET OLMADI. • AMA SİZ O ŞARKIYI SÖYLERKEN VEYA DİNLERKEN HÜSEYİNİ ANARSINIZ HERHALDE.

30.8° / 18.5°