Dar gelirlinin beslenmesi her geçen gün daha da zorlaşırken yaşadıkları “nasıl” görmezlikten geliniyor, içinde bulunduğu koşullar “nasıl” umursanmıyor, buna karşın yirmi yılı geçen süre “nasıl” yaşanmamış sayılarak “yeni sözler” veriliyor, çalışandan bir kişinin olmadığı kurullar buna “nasıl” karar verebiliyor, yurttaş “beklenti” içine sürükleniyor “doğrusu” şaşırıyorum!
Güvenilirliği tartışılan Tüik’in belirlediği “açlık sınırı” bile ortadayken, aklın almayacağı yüzdeler gündemin konusu oluyor; kimi çok buluyor, kimi yetmez diyor, kimi daha da katılaşarak önümüzdeki yılın beklentisi üzerine yoğunlaşıyor! “Nasıl” sorusuna yoğunlaşıyorum!
***
Herkesin bildiğini/ gördüğünü sanıyorum; temel gereksinmesini sağlayamayan canlı güç yitirir, direnemez, sağlık sorunları yaşar, bağışıklık sistemi gelişmez, salpa/ güçsüz kalır, toplumun sağlıklı üyelerine zarar verir…
Bir sağlık görevlisi anlatıyordu, “kırk kişilik sınıfta, beş sağlıksız öğrenci tüm öğrencilerin sağlığını bozar” dedi!
Ülkenin büyük çoğunluğunun “beslenme” kaygısı yaşadığı bir ortamda “nasıl” verimlilik beklenir, “nasıl” geleceğe umutla bakılır, “nasıl” büyüyen kuşağa örnek olunur?
Yapılan araştırmaya göre, Türkiye OECD üyeleri arasında çocuklarda yoksulluğun en yüksek olduğu ikinci ülke olduğu gibi, her yüz çocuğumuzdan yirmikisi yoksulluk içerisinde büyüyormuş!
“Açlık sınırında” aylıkla sonucun bundan başka olması da beklenmez!
***
Hep “beslenme/ doyma” üzerine yoğunlaşınca, sokağı/ çarşıyı/ pazarı bilmezlerin kullandığı söz şu: “Doy, beslen elinden tutan mı var!” Öyle ya, insan market raflarında bulunan gereksindiği ürünü kolayca alıyordu, kolayca tüketiyordu, belediye ekmek büfeleri önünde yalandan saatlerce kuyrukta bekliyordu, meyve/ sebze çürüklerini karıştırdığı metaverse/ sanal görüntülerdi ya…
“İktidarın” içinden, üreticinin artan girdi ederlerinden dolayı toprağını ekemeyen çiftçiye “bir karış boş bırakmayın, ekin, güvencesi biziz” dedikleri, unutulmadı sanırım!
Dar gelirlinin aldığı asgari ücreti, emeklinin aldığı asgari ücretin altındaki aylığı, kiraya/ elektriğe/ suya/ doğal gaza ödediği bedel, üstüne bir de “temel gereksinmeleri” ekleyin… “Nasıl” demeyin!
***
İnsan denince, sağlığı denince, zorunlu gereksinmeleri denince, çocukları denince, gelecekleri denince bende “nasıl” sorusunun yanıtı yok!
Şimdi ne olacağını öngörmek o denli zor değil: kurul toplanacak, aralarında çalışanların haklarını koruncaklarını ileri süren sendikadan bir temsilci olacak, yurttaşın “alım gücünden” daha çok patronun “daha çok kazanması” için uzun konuşmalar yapılacak, alınan kararla birlikte/ daha dar gelirlinin eline geçmeden zamlar yağacak!
Bu kez “nasıl” olamayacağını söyleyin, “yalan” çıkarın beni haydi!
