Baumann, II. Dünya Savaşı’nda en aşağılık olanın masumları öldürmekten de öte onları “Aşağılayarak-insanlıktan çıkararak” öldürmek olduğunu ifade ediyordu.
Üniversitelerde genç araştırma görevlisi adaylarından bazılar düşüncelerinden dolayı göreve başlatılmıyor. Boğaziçi’de hocalar atılıyor. Şengör hakkında bazı bilimsel tezleri yüzünden “resmi sıfat” olarak savcılarca “dine” yani yerleşik söyleme aykırı hareketten dava açılıyor. Sanatçıların, daha doğrusu her insanın sanatçı olduğu yaratıcı düşünce ve eserlerine-gösterilerine yasaklar koyuluyor, dava açılıyor.
İnsanları, gençleri bir araya getiren, en güzel “duygu” temelli toplumsallaştırmalardan olan, dahası en temel insan yetilerinden-becerilerinden olan şenlikler, festivaller, müzikler, tiyatrolar yasaklanıyor.
Darbeyle, şiddetle doğrudan bağı olmayan, ama çoğunun bir duruşu, düşüncesi, dünya görüşü, her şeyden öte insani duyarlılığı olan başta Eğitim Sen’liler olmak üzere KHK’li öğretmenlerin akademisyenlerin hak ve özlükleri hâlâ gasbedilmeye devam ediyor.
İnsanın amaç gütmesi ve amaç gerçekleştirmesi olan, insanın insan olması olan siyaset, gösteri, toplantı, araştırmalar baskılanıyor, yasaklanıyor.
Ankara, ODTÜ, Ege, Boğaziçi… bilgi ve bilimi, felsefe ve sanatı temel alan kurum veya kişiler baskılanıyor, kontrol edilmeye çalışılıyor, direneni atılıyor, uzaklaştırılıyor, yargılanıyor.
İnsanın kendini gerçekleştirmesi olan kendini ifade hakkı yasaklanıyor.
Tüm bunların okul ve eğitimle ilgisi bağı ne?
EYLÜL, OKULLAR VE ÖĞRETMENLER AYDINLIK YARINLARI SİMGELİYORDU
Eylül bir yandan sonbahara, kışa açılırken diğer yandan okullarla üniversitelerle bilgiye yaşama açılmak anlamına geliyordu.
Sebahattin Alilerin, Behice Boranların, köy enstitülerinin kıyımından bu yana, 1950’lerden, 1960’lardan, 1970’lerden, 1980’lerden, 1990’lardan, 2000’lerden bu yana, hem FETÖ ile birlikte hem de 15 Temmuz’dan saf AKP’den-Erdoğan’dan bu yana, ta Gazalilerden bu yana, Abdülhamit’ten bu yana “etnosantrik olmayan”, “yerleşikle tümden uzlaşım içinde olmayan, din ve iktidara biat etmeyen, düşünce-mantık-felsefe-farklı görüş veya dünyaları savunanlar” “küfür” ile suçlanıyor, küfür ediliyorlar.
“Kafir” veya “hain” kim? Görüş ve eleştirileri olan öğretmen akademisyen mi? Yerleşik olanı eleştiren ne varsa, “gerçeği” söylemekle yükümlü bilim ve bilimsel eğitim olmak üzere daha farklısını da düşünmeye, yerleşik olan da dahil gerçeği ve hakikati aramak üzere sorgulayan, çocuklara topluma bizzat kendi aklını kullanmasını, bizzat kendisinin görmesini ve düşünmesini isteyen “öğretmen”, “filozof”, “bilim kişisi”, “sanatçı” her kimse, “yerleşik” olanın veya “gücün” dışında her neyse “küfür” ve “hainlik” olarak yaftalanıyor, aşağılanıyor, değersizleştiriliyor, dışlanıyor, sürülüyor, açlığa mahkum ediliyor.
Faşizm denen süreçte her ne yapılıyorsa onlar yapılıyor.
Bir başka veya Eğitim Sen’li sendikalı akademisyenlerin, öğretmenlerin, memurların sorgusuz sualsiz, savunma hakkı bile tanınmadan, tam bir hukuk dışılık ile, bir KHK ile görevlerinden uzaklaştırılmaları ve pratikte tüm çalışma haklarının ellerinden alınması, tarihteki en ağır insan hakları ihlallerinden, en ağır ifade hakkı ihlallerinden birini oluşturuyor.
Yine eylül geldi ama okullar ve üniversitelerin boynu bükük. En ücra köşelerde bahçesindeki bir iki kavak ağacı ve çocuk cıvıltıları ile bilgi bilimi aydınlığı temsil eden okullar büyük yara almış bulunuyor. Eğitim içerik, öğretmen, öğrenci, yol yöntem birlikteliğidir, en etkili taşıyıcı öğretmendir, bu öğretmenler baskılanmaya, bilimsel yaratıcı içerik “din” ile, öğretmenlik “imamlık” ile, çocukların kendini geliştirmesi ve gerçekleştirmesi “din-iktidarın gerçekleştirilmesi” ile, “okul üniversite” “cami diyanet” ile yer değiştirtilmeye çalışılıyor.
Sürgünlerden, 1400’lüklerden, KHK’lilere okul ve üniversitelerin içi boşaltılıyor.
Tüm bu süreç nasıl bir “değer” anlayışına karşılık geliyor acaba?
DEĞER NEDİR? EĞİTİM HANGİ DEĞERLERDEN YANADIR? ÇOCUKLAR KENDİNİ NASIL GERÇEKLEŞTİREBİLİR?
Eğitim ne yapar? Kişinin kendini gerçekleştirme yeri midir? Tinin düşüncenin kendini gerçekleştirme yeri midir? Okul bilgi beceri mi aktarır veya geliştirir? Sanat mı geliştirir? “Gerçeklik”, “doğruluk” değeri mi aktarır, “değer” mi aktarır? Okul kimin okuludur?
“Değer” nedir? İnsanın aynası nedir? İnsanın, bilgi ve düşüncenin değeri nedir?
1400’lükler, düşünce sürgünleri, düşüncesinden dolayı KHK’liler, bu süreçlerin yaşanması bilgiyi, hakikati, hakkı hukuku, yaşamı, özgürlüğü, dürüstlüğü, haklının yanında olmayı, ahlakı mı değer sayıyor yoksa baskılamayı, dayatmayı, etnosantrizmi, haksızlığı, korkuyu, biati, yaltakçılığı, şiddeti, haksızlığı, kötülük karşısında susmayı, ahlaksızlığı mı değer sayıyor?
FİKİRLERİNDEN DOLAYI KHK KIYIMI ‘DÜŞÜNCE SOYKIRIMI’ MI?
Sorgusuz sualsiz, en basit bir soruşturma ve ifadesine bile başvurulmadan, daha en başta “resmi” formdan bile tümden uzak şekilde bir KHK ile insanın yaşamını karartma, bazı görüş ve düşünceleri, dahası eleştirel düşünme ve bilimi okul ve üniversitelerden uzaklaştırma, okul ve üniversitelerden öte “toplumdan” uzaklaştırma hangi değere karşılık geliyor?
YÖK’e, MEB’e, AKP’ye, başkanlığa soralım, farklı kültürleri, farklı yaşam biçimleri ve dünya görüşlerini yok saymak, dahası “bilgi”, “düşünce”, “felsefe”, “sanat”ı yok saymak birer “değer” mi, çocuklara gençlere ne öğreteceğiz?
Bilgi, bilim, felsefe, sanat ve dünya görüşlerini baskılamak, bilim ve düşünceye kıymak bireysel şiddetin ötesinde kültürel, dahası “düşünce soykırımı” oluşturmuyor mu? Okulda üniversitede bilim, felsefe, sanat, düşünce soykırımı mı yapılacak, yaşam biçimi kıyımını, kültürel veya bilimsel soykırımı mı değer olarak öğreteceğiz?
