Aradan 12 yıl geçti...

Acısı ilk günkü gibi yüreklerde tazeliğini koruyor...

Ölümünün ardından 12 yıl geçmesine rağmen, sevenleri Orhan Demirdal’ı unutmadı...

Demirdal ailesi  Orhan Demirdal’ı unutmadı...

Her 23 Temmuz’da daha bir burukluk yaşıyorlar, yaşıyoruz...

Adana’daki ve Adana dışındaki dostları O’nu unutmadı...

12 yıldır 23 Temmuzlar’da sevenleri Asri Mezarlığa akın ediyor...

Ne mutlu ki, Orhan Demirdal’a halen sevenleri O’nu ölüm yıldönümünde anıyor, unutmuyor...

Ne mutlu ki, Demirdal Ailesi’ne Orhan Demirdal bu dünyadan göçüp giderken bir “Hoş sada” bırakmış...

Ne mutlu ki, dostlarına Orhan Demirdal gibi bir insanı tanımanın ayrıcalığını yaşamışlar...

Ne mutlu ki, Adana Demirsporlular’a Orhan Demirdal gibi bir insan Mavi-Lacivertli kulüpte yöneticilik yapmış, takımın başarısı için çırpınmıştı...

Orhan Demirdal 58 yıl gibi uzun olmayan ömründe kendisini sevdirmeyi, saydırmayı başarmıştı...

İnanıyorum ki, Orhan Demirdal yaşasaydı, Adana Demirspor için yine çırpınırdı, takımın başarılı olması için elinden gelen herşeyi yapardı..

Ne yazık ki, aramızdan erken ayrıldı..

Aslında daha yapacak çok işi vardı Orhan Ağabeyin...

Olmadı, sağlığı buna elvermedi...

Orhan ağabey, hasta yatağında bile Adana Demirspor’un durumu hakkında bilgi alıyordu..

İşte Orhan Demirdal böylesine koyu bir Adana Demirsporluydu...

Adana Demirspor maç kaybederse üzülürdü..

Demirspor maç kazanırsa sevinirdi...

Hani bir söz vardır...

“Ölümüne Adana Demirsporluyum...”

Orhan Demirdal da “Ölümüne Adana Demirsporluydu...”

İşte bu yüzdendir ki, Orhan Demirdal vefat edeli 12 yıl olmasına rağmen unutulmadı...

Bundan sonra da unutulmayacaktır...