Ben biraz farklı düşünüyorum. Bana göre özür dilemek erdemli olmak değil, özür dileyecek duruma düşmemek erdem sahibi olmak demektir. Bilmeden, farkına varmadan, istemeyerek, kasıtsız olarak yaptığımız hatalar için özür dilemek ve mümkünse hatayı telafi etmeye çalışmak ise büyüklük, yüce gönüllülüktür.
Ziya Selçuk, Adnan
Menderes’in idam animasyonu için, “Ben de onaylamıyorum,” diye başlayan ve
sanki özür diler gibi bir beyanat vermiş. Senin özür dilemeye hiç hakkın yok Ziya
Bey. Nedenini yazının sonunda açıklayacağım. Ama araya, amiral gemisini karaya
oturtan, dönek, fırıldak, yalaka genel yayın yönetmenini sıkıştırmak
zorundayım.
Demiş ki Ahmet Altan,
“Çocukların, Adanan Menderes’in hazin sonunu öğrenmeye hakları var.” Peki,
söyle öyleyse.
Neden bunların
animasyonlarını göstermiyorsunuz? Elinde gazete de, televizyonda var. Hadi
televizyonunda göster, gazetende yayınla bakalım. Bütün dünya ile birlikte
ulusça bir felaketi yaşadığımız şu günlerde bile irtica devşirmeye utanmıyor
musunuz?
Sana gelince Ziya Bey. Özür
dilerken de samimi olduğuna inanmıyorum ama bilesin ki, özür dilemeye bile
hakkın yok. Çünkü bazı mesleği icra edenlerin, bazı
şeyleri iki kere denemeye hakkı yoktur. Bir pilot, “Bir uçak da ben düşürsem,
ne olur ki,” diyemez. Bir cerrah,” Hocam bana bir şans daha ver. Bu da ölürse
ne istersen yap,” diyemez.
Yine de;
Bir doktor bir hata yaparsa
1 kişi ölür. Bir şoför bir hata yaparsa 40 kişi ölür. Bir pilot bir hata
yaparsa 300 kişi ölür.
AMA
Bir Milli Eğitim Bakanı bir
hata yaparsa, bir nesil ölür. Kaç nesle mal oldunuz, fakında mısınız?
İstifa edeceğini hiç
sanmıyorum ama hiç olmazsa, kendi yetkin dahilinde olmasına rağmen, “Tatil
uzayacak mı, Sayın Cumhurbaşkanım,” diye sorarak kendini öldürme.
