Mustafa Kemal’in, hayatında, 'Benimle gel,' dediği tek kadın.…
Abdülmecit'in kızı Cemile Sultan'ın torunuydu. Cemile Sultan, Abdülhamid ve Vahdeddin'in kız kardeşiydi. Dedesi Mahmut Celalettin Paşa’yı, Abdülhamid, Taifzindanlarında boğdurmuştu. Cemile Sultan, eşini boğduran ağabeyi Abdülhahmid’i ömrü boyunca affetmedi. Çocuklarını, torunlarını hep bu duyguyla yetiştirdi.
Cemile Sultan evlendi, oğlu oldu.. Evliyken bir başkasına âşık oldu;boşandı yasak aşkıyla evlendi. İkinci eşi Jön Türklere yakındı, tutuklandı. Mevhibe tanıdığı paşalardan yardım istedi. Memleketi terk etmeleri şartıyla serbest bıraktılar. Mısır'a, oradan da Fransa'ya gittiler.
Astım krizleri vardı. Morfin bağımlısı olmuştu. İsviçre'de tedavi oldu; kurtuldu.Anne ve babasını arka arkaya kaybedince, geçim sıkıntısına düştüler. İkinci eşinden de boşandı.
İstanbul'a döndü, Nişantaşı'nda bir daire kiraladı...
Osmanlı çöküyordu. Vatan evlatları cephelerde şehit düşerken, saray ve çevresi vur patlasın çal oynasın eğleniyordu. Mevhibe ve akrabaları bu utançla saraylı dostlarından uzaklaştı.
Ülke kapkara günler yaşıyordu.Mevhibe böyle bir atmosferde, bir davete katıldı.Orada Mustafa Kemal ile tanıştı. Görüşmeler devam etti. Mevhibe, artık Mustafa Kemal'in evindeki siyasi toplantılara da katılıyordu. İngiliz ve İtalyan işgal kuvvetleri komutanlarının balolarına gidiyor, Mim Mim Grubu'nun giremediği çevrelere giriyor, istihbarat topluyordu. Mevhibe artık Kuvayı Milliye casusuydu.
1919 Mayıs'ında, Mustafa Kemal'in evindeki kalabalık toplantılardan birinde, Paşa'nın yaveri Cevat Abbas uygun bir anda Mevhibe'ye,'Paşa Anadolu'ya geçiyor, hazırlıklar tamam, siz de gitmek ister misiniz,' diye sordu. Şaşırmıştı, düşünmek için iki gün izin istedi. İki gün sonra, bu kez bizzat Mustafa Kemal, 'Gidiyorum, siz de benimle gelin,Halide Edip Hanım'ın da gelecek, yalnız kalmazsınız,” dedi. Kalbi başka, aklı başka şeyler söylüyordu Mevhibe’nin.Yine düşünmek için izin istedi, Mustafa Kemal bir daha bu konuyu hiç açmadı. O Samsun'a çıktı, Mevhibe Milano'ya gitti…
Dört yıl yurtdışında yaşadı, Mevhibe. Parası tükenmişti İstanbul'a döndü. Evi yoktu; arkadaşlarında kaldı.
431 sayılı kanunla hilafet kaldırıldı. Hanedandan 155 kişi yurt dışına gönderildi. Aralarında Mevhibe yoktu. Ama yaşayabilmek için çalışması gerekiyordu. Muhsin Ertuğrul'a gitti, yardım istedi. Yetenekliydi, beğenildi. Kadroya girdi. Tiyatrocu oldu. Afişlerde Prenses Mevhibeyazıyordu.
Muhsin Ertuğrul Avrupa'ya gidince, kadro komple işsiz kaldı. Çocukluk arkadaşı Osmanlı Bankası'nda yöneticiydi, merkez şubesinde santral memuresi oldu. 41 yaşındaydı…
Her şeyini kaybetmişti ama gururunu asla. Kale gibi ayaktaydı; Mustafa Kemal'i arayıp yardım istemedi. Büyük dedesi padişah, büyük dayısı padişah, küçük dayısı padişahtı. O ise hayatını santral memuresi olarak kazanıyordu.
1928'de girdiği Osmanlı Bankası'nda, 1952'ye kadar çalıştı.Ta ki zatürreden vefat edene kadar.
SARAYDA BÖYLE YETİŞENLER DE VARDI. HEM DE ÇOK.
• YERİ GELİNCE YAZARIZ.
BEN,
• MEVHİBE’NİN KADERİNE ÜZÜLDÜM AMA KARAKTERİNE SAYGI DUYDUM.
