57. Alay… Çanakkale’deAnzak Çıkarmasını durduran efsane alay.Yarbay Mustafa Kemal ve Binbaşı Hüseyin Avni Bey tarafından eğitildi.
Fransa ve İngiltere, İstanbul’u işgal edip, boğazları geçerek Osmanlı’yı savaş dışı bırakmayı düşünüyordu. İstanbul’u ele geçiremeyince, Gelibolu’ya çıkarak, boğaz kıyılarındaki tüm Osmanlı ordusu temizlemeyi planladılar.
Osmanlı donanması düşmanın çıkartma yapacağı yerin Saroz Körfezi olacağını düşünerek, merkezde durdurulması gerektiğini kararlaştırdı.Ama Mustafa Kemal, farklı düşünüyordu.Ona göre, düşman Arıburnu’na çıkarma yapacaktı ve daha kıyıdayken püskürtmeliydi.
25 Nisanı gecesi, top ve gemi sesleri duyulmaya başladı. Mustafa Kemal haklı çıkmıştı. Düşman kuvvetleri, tam da onun tahmin ettiği bölgeden çıkarma yapmaya başlamıştı. Mustafa Kemal derhal durumu üstlerine bildirince, kendisine bir tabur asker ile düşmanı karşılama emri verildi.
Düşman çok kalabalıktı ve kesinlikle merkeze ilerlemeden kıyıda durdurulmalıydı. Mustafa Kemal’in düşünecek fazla zamanı yoktu25 Nisan sabahıConkbayırı’na kadar ilerlemiş ve 57. Alay’ın tamamı arkasından gelmekteydi.
Bu sırada düşman kuvvetleri, az sayıdaki Türk askerini ezerek, kıyıya çıkmış ve bölgeyehakim olan 261 rakımlı tepeye ulaşmıştı. Kıyı bölgesi kaybedilince, askerler kaçmaya başlamış, Conkbayırı’na doğru tırmanmışlardı. Kaçan askerleri gören Mustafa Kemal sordu;
- “Niçin kaçıyorsunuz?”
- “Efendim düşman…”
- “Nerede düşman?”
- İşte…” diyerek 261 rakımlı tepeyi gösterdiler.
İşte burada Mustafa Kemal dehasını bir kez daha gösterdi.
- “Düşmandan kaçılmaz,” dedi.
- “Cephanemiz kalmadı,” dediler.
- “Cephanemiz yoksa süngümüz var,”diyerek, “Süngü tak, yere yat,” diye emretti. Erler yere yatınca, düşman da yere yattı. Mustafa Kemal o an için, “Kazandığım an, bu andır.Düşman ne yapacağına karar verinceye kadar 57. Alay da Conkbayırı’na yetişti,” demişti, daha sonra.
Sonra, Mustafa Kemal 57. Alaya tarihe geçen emrini verdi; “Ben size taarruzu değil, ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek zaman zarfında yerimizi başka birlik ve komutanlar alacak.”
25 Nisan 1915’te, Kurban bayramın ilk gününde, 57. Alay kendisinden 4-5 kat büyük bir orduya karşı bir destan yazdı.Alayın 3te 2si şehit oldu. Binbaşı Hüseyin Avni Bey’de çarpışmada şehit düştü. Gün ağarırken, 261 Rakımlı Tepe temizlenmiş, bir milletin kaderini 3.000 kahraman değiştirmişti. Ama görev bitmemişti. 57. Alay’dan sağ kalanlar Filistin Cephesi’nde görevlendirildi. Dinlenmeden gittiler.
Türk ordu geleneğinde sancak kutsaldır ve asla yere düşürülmez, düşmana teslim edilmez. Ne yazık ki 57. Alayın sancağının nerede olduğu bilinmiyor. En son Filistin Cephesinde savaşan Alay’ın, İngilizlere esir düşerken, sancağını teslim etmektense imha ettiği düşünüyor.
İşte bu kahramanların anısına, o günden beri Türk Ordusu’nda 57. Alay bulundurulmuyor.
NE GÜZEL, NE ONURLU ORDUMUZ, NE GÜZEL ASKERİMİZ, NE GÜZEL GELENEKLERİMİZ VARMIŞ.
• HUZURLARINDA SEVGİYLE, SAYGIYLA, HÜRMETLE, MİNNETLE BİR KEZ DAHA EĞİLİYORUM.
• ÖZLÜYORUM, ÖZLÜYORUM, ÖZLÜYORUM.
• VE GALİBA ÖZLEDİKÇE DE GÖZÜ SULU BİR İHTİYAR OLUYORUM.
