Sevdiğim bir şarkıdır. Ama şarkı olmasa bile olurmuş. Şiir olarak da güzel, hatta şahane. İçinde herkese ait bir mesaj var. İsteyen istediğini alsın.

Necdet Atılgan yazmış; Münir Nurettin Selçuk da bestelemiş. Her söyleyişimde de düşünürüm: “Acaba bunları Necdet Atılgan’a söyleten hikaye nedir, hangi duyguların sürüklemesiyle bunları yazmış,” diye.

İŞTE O SÖZLER:

Bilmem bu gönülle ben nasıl yaşayacağım.
O daha genç yaşında, benimse geçti çağım.
Kurtulmak mümkün olsa, bırakıp kaçacağım.
Fakat ne yazık, artık elinde oyuncağım.

Onun zoru sürümek beni gittiği yola.
Ben giderim sağıma, o çeker beni sola.
Arkasından bakarım, gözlerim dola dola.
Ey gençlik arkadaşım sana uğurlar ola.

Dedim ya, Münir Nurettin bestelemiş diye. Bestelemiş bestelemesine de; söylerden güfteye pek sadık kalmazmış.

Bir gün, Şan Sinemasında bir konser var. Üstadın repertuarında hem çok sevdiği, hem çok güzel söylediği şarkılar var. Endülüs’te Raks, Kalamış, Erdi Bahar, Allı Yemeni.. Ve daha bir sürüsü.

Sıra gelmiş bizim şarkıya ve söylemiş;

“Bilmem bu gönülle ben nasıl yaşayacağım.”
Gerisini gönlünce, canının istediği gibi, aklını hükmettiği gibi, aklından geçtiği gibi söylemiş;
“O daha genç yaşında, benim geçmedi çağım.”

Kıyamet kopuyor sinemada; alkışlar ayakta ve dakikalarca sürüyor. Kolay mı Münir Nurettin’in şarkısını kesmek; araya girmek. Ama hiç sesini çıkarmıyor Üstat. Acaba dinleyenlerin de bir bildiği mi var?

Büyük Usta “çağı hiç geçmeden, çağının geçtiğini kabullenmeden” göçtü, gitti.

BİLMEM Kİ GÖNLÜNDEKİLERİ YAŞADI MI…AMA;

• ÇAĞ GEÇMESE DE YAŞ GEÇİYOR; VE DOĞA HÜKMÜNÜ İCRA EDİYOR.

• İSTESEK DE, İSTEMESEK DE… KABUL ETSEK DE, ETMESEK DE.