Dünya’da hakça paylaşım olsa herkese her şey yeter.
Fakat,
Obur dediğimiz o kadar insan var ki, her şeyi kendine istiyor.
Ne güzel şarkıyı söylemiş Cem Karaca,
Obur Dünya her şeyi yedin yine doymadın mı?
Karnı büyük Dünya…
Demek ki neymiş?
Sonu belli olan bir kaderde bu kadar oburlukta neyin nesi?
Başlıkta dilimiz vardığınca anlatmaya çalıştık, gariban zengin daha zengin olsun diye asgari ücrete talim ederken kimi gününü şaşalı otellerde geçirmekte.
Şunu unutmayanlar sondan haberi yok gibi yaşıyor.
Halbuki tüm Dünya’yı küçük bir arının soktuğunu unutur olmuş.
Düşünün 84 milyon nüfusunun 83 milyonun bir milyona çalıştığını.
Ne mideymiş kardeşim “doymak” bilmezmiş!
Siyasetçiler dile getiriyor, 5’li çete diye.
Ülkede tüm ihaleleri onlar alıyor, tüm vergi indirimleri onlara yapılıyor.
Bir faturada alınan onlarca eklentiler kime fayda sağlıyor? Ülke bunu tartışmak zorunda.
Sonrası malum, ülkeyi muhafazakar yönetim şekline sokup sorgulamaya ortadan kaldırmaya çalışan yönetimler geldi geçti.
Bunların asıl sebebi “hizmet verenler ve hizmet alanlar” diye ülkeyi ikiye ayırma düşüncesidir.
Bize de kader ve şükretmeyi öğretmeye çalışıyorlar.
Hep şunu öne sürenler elindeki telefona bak, ama, donu yokken onlarca gemiyi nereden getirdin diye sormazlar.
Lafın özü, ülke olarak doymayanlara doyurmaya çalışıyoruz.
Şunu tekrar hatırlatacağım,
Obur Dünya her şeyi yedin yine doymadın, Dünya, Dünya obur Dünya.
Demek ki,
Kefenin cebi yok misali hak Dünya’ya valiz almıyor, ve bilet tek yönlü.
