Kuş beslemeye hakkı olmayanları, kucaklarında bebeklerle görüyorum!
Tanrım bu nasıl bir alışkanlık?
Neyi ispat etmeye çalışıyorlar?
Hele…
“Çocuğuma kardeş istiyorum.” da ne demek öyle?
Plastik bebek mi sipariş ediyorsun sen?
N’olur bozun artık şu aptal geleneği!
Yoksa…
Ne denli çıkmaz beyinli olduğunuzu,
Aşağılık benliğinizin nasıl bir sistemle kopyalanacağını mı görmek istiyorsunuz?
Çünkü onlar sizin numuneleriniz gibidirler…
Yahu çılgın mısınız siz, nesiniz?
Çocuk da neyinize sizin?
Nietzsche ağlıyormuş…
Evet ağlıyor!
“Bir çocuk istemeye layık mısın?” demişti!
Şimdi, istemek bir yanda dursun; çocuk yapmak diğer yanda…
‘Çocuklar’ yapıyorsunuz siz!
Nedir derdiniz? Ha?
Söylesin biri bana…
Nedir amacınız?
Hangi ‘yarım akla’ hizmettir bu?
Hangi ruh halinin yansımasıdır?
Bir insan öldürmeye eş değer doğumlar var…
İnsan yavrusu olmaktan öteye geçmeyen, geçememiş olan sen…
Nasıl olur da karnında bir can taşımayı hak görürsün kendinde?
Bırak bildiklerini aktarmayı…
Sen, senden daha ileri bir beyin yaratamayacaksan…
Adına ne anne ne de baba diyebilirsin!
Çünkü sen; sadece bu evrensel geleneği tekrarlayan bir insancık olabilirsin!
Geç şimdi aynanın karşısına…
Haydi durma, geç!
Sokaktaki itten farkın var mı yok mu itiraf et kendine!
Bir it, yalnızca yemek bulmayı öğretebilir yavrusuna…
Sen bundan daha başka ne öğretebileceksin yavruna?
Durma, sor kendine!
Kaldı ki…
Bir itin yaptıklarını yapamayan daha itler bile var aramızda(!)
***
Yabancı memlekette rehbersiz yol bulmak nasıl olanaksızsa…
Bilinçsiz bir çocuk rehberinden(ebeveynden) doğacak çocuğun da…
Bilinçli ve sağlam bir birey olması; hayat yolunda kaybolmaması o kadar olanaksızdır!
