İçinde nehir geçen bir şehrin
Henüz seni terk etmeyen bir nefesin
Seninle yürüyen bir gölgen
Bu eller bu ayaklar bu gözler
Bu caddeler bu sokaklar senin
Yürü yürüyebildiğin kadar
Yalnız değilsin
Karanlık gecelerdeki tüm yıldızlar senin
Çukurova’daki kavurucu sıcaklar
Tufanbeyli’deki dondurucu soğuk
İçtiğin sular soluduğun hava
İşte bu hayat senin
Yaşa yaşayabildiğin kadar
Yalnız değilsin
Seninle inci mercan tepelerdeki tüm ışıklar
İçindeki denizler ırmaklar köprüler tüneller
Ve yüreğinden hiç söküp atamadığın
İstanbul gibi bir aşkın var şu hayatta
Özle özleyebildiğin kadar
Yalnız değilsin
Şu koca evrenden bir parçasın
Hava su ateş ve topraksın
Kâinatın en yüce varlığı, insansın
Bir değil, beş değil, milyon değil, milyarsın
Şu dünyanın sahibi sensin
Kal kalabildiğin kadar
Yalnız değilsin
Uğrunda şehit olmak istediğin bir vatan
Ve seninle aynı duyguları paylaşan cesur insanlar
Bu bayrak ve bu toprak uğruna
Ölmekle bitmeyen milyonlar var
Öl ölebildiğin kadar
Yalnız değilsin
Mahşeri kalabalıklar içindesin her iki cihanda
Varlıkta yokluk yaşıyorsun belki
Kim bilebilir açsın ya da toksun
Ne acılar taşıyorsun kim bilebilir
Hayat bu işte bir varsın bir yoksun
Ölüm gibi bir gerçek varken arkanda
Kaç kaçabildiğin kadar
Yalnız değilsin
Hilal Uludağ
29.01.2017
13.46
