Nasıl oluyoruz biliyor musunuz?

Donup kalıyoruz! Öyle bir donma ki; aklımızla, bildiklerimizle, tanık olduklarımızla ‘alay’ edercesine ellerindeki medya gücünü de kullanarak konuşuyorlar ya…

Donup kalıyoruz!

Şaşıracak yerlerimiz ‘baskı’ altında, ‘korku’ bağlarıyla çevrilmiş olduğundan ‘artık’ oraların sözünü edemiyoruz da; donmamıza engel yok! Donup kalıyoruz!

Şimdi, ‘eğitim, sağlık, adalet, emniyet’ konularında ülkemizin ‘öne çıktığını’ söylesem ‘ne’ düşünürsünüz?

Doğrudur; çocuklarımız gereken eğitimi alıyor, bilimsel çalışmalarımız atakta, sağlık konusunda şikayetler azaldı, hastamızı gerektiğinde ulaştıracağımız sistem oluşturulmuş, gereksiz ilaçlar artık kullanılmıyor, organizmaya zarar verecek tedavilerden uzak duruluyor, halkımız adalete güveniyor, herkes adil biçimde yargının sonuçlanacağına inanıyor, hukuktan ödün verilmiyor, halk sokakta yürürken korkmuyor, çocuklarının parkta oynamasından kimse rahatsız değil, desem…

‘Nerede’ diye sormaz mısınız?

‘Düşte misin’ diye ilgisizliğimi eleştirmez misiniz?

Kendinizden, çevrenizden, yakınlarınızdan birçok örnekleri sıralamaz mısınız?

Ben mi; böyle bir söylem içerisinde olanları sorgularım!

***

AKP Adana Milletvekili Prof Dr. Necdet Ünüvar, 3. Irak Sağlık Sektörü ile Dayanışma Kurultayı’nda yaptığı konuşmada şu tümceyi kuruyor:

‘Cumhurbaşkanımız hep bize ‘bizim için dört hizmet alanı çok önemlidir’ der. Birincisi eğitim, ikincisi sağlık, üçüncüsü adalet, dördüncüsü emniyet. Baktığımız zaman onaltı yıllık iktidarımızda bu dört alanın çok öne çıktığını görürsünüz. Ve artık bir sağlıkta bir dünya markasıyız. Bu alanda çok çok önemli işler yaptık…’

Tümce böyle…

***

‘Onaltı yıllık iktidarımızda bu dört alanın çok öne çıktığını görürsünüz…’

Eğitim, sağlık, adalet, emniyet…

Bunların ‘öne çıkma’ ölçüsü, ya da ‘beklenen hedefe’ yaklaşımı nasıl değerlendirilebilir ki?

Eğitim, diyoruz ya…

Çocuklarımıza istenen ‘eğitimi’ veremediklerini, birkaç yıl önce öve öve getirdikleri ‘sistemin’ yararlı olmadığını, yanıldıklarını, onun için de yenilenmesinin zorunluluğunu söyleyen bu iktidarın bakanı değil miydi ki de; ‘çok öne çıkıldığından’ söz edilebiliyor?

Çocuklarımızın dilini kullanmaktan tutun, bilim derslerinden çok gerilerde olması ya da…

Geçtiğimiz yıl, bir üniversite rektör yardımcısıydı sanırım, ‘ben cahil, okumamış kesimin anlayışına güveniyorum, ülkeyi ayakta tutacak olanlar onlar; okumamış, ilkokul bile bitirmemiş, üniversite cahil halktır anlayışına güvendiğim’ benzeri sözlerini okumuştum…

Kimsenin, koşullarından dolayı ilkokuldan sonrasını okumadığına, o eğitimle yaşamını sürdürmesine denecek söz yok! Ancak ‘seçerek’ böyle bir söz edildiğinde düşünülmesi gerekmez mi?

Eğitim sistemindeki karmaşayı bir yana bıraksak bile, eğitimin ‘tepesinde’ yer alanların ‘cesurca’ kullandıkları sözler bile ‘eğitimde’ nerelerde olduğumuz, üstelik nerelere varabileceğimiz konusunda ipuçları vermiyor mu?

***

‘Sağlıkta bir dünya markasıyız’ sözü üzerinde durmalıyız…

Olaya Adana’dan bakıyorum. Bundan on yıl önce ‘farklı’ bölgelerde hastaneler vardı. Hastalar, istedikleri hastaneye götürülebiliyordu. Yeni bir hastane yapıldı; aslında biz öyle sandık! Numune Hastanesi oraya taşındı. Beş-altı yıl kaldı orada! İkinci yılından başlayarak yağmurda sorunlar yaşandı. Sonra ‘Kent Hastanesi’ adıyla yap-işlet-devret yöntemiyle tüm yurtta yapılar yükseldi; üstelik hasta güvenceliydi buralar… Adana’daki, Adanalının daha rahat ulaşabileceği bir yerden çok ‘sıkıştırılmış’ bir bölgeye yapıldı. Kentin çeşitli yerlerindeki hastaneler ‘hasta sayısını artırmak’ amacıyla buraya taşındı. Hasta- hasta yakını ulaşımdan başlayarak sorunlar yaşayacağı görmezden gelindi. Daha açılışı yapılmadan hasta ‘kabulüne’ başlayan hastane, ilk günlerinde gösterdikleri ilgiyi kısa sürede bıraktı. Başta daha kapıda karşılanan hastalar, şimdi gideceği yeri bile kimi zaman soracak birini bulamıyor…

Bilindiği gibi iktidar onaltı yıllık süreçte özel hastaneler atağı yaşattı. Hastaneye daha vardığınızda kan, şeker, tahlil, film, emar, ışın benzeri aklınıza gelmeyecek birçok yönlendirmelerin içerisinde buluyorsunuz. Gelişmiş ülkelerde örneğin ışın tedavisinin çok düşük sayılara düşürüldüğü, emarın zorunlu olmadıkça yapılmadığı, antibiyotiklerden uzak durulduğu bilinmesine karşın, bizde her yıl katlanarak arttığından söz ediliyor. Özel hastanelerden birinde çalışan bir sağlık görevlisinin ‘her hastadan film istemek gibi bir alışkanlık oluştu, bu aslında yeni bulgu elde etmek için değil, hastadan daha çok para koparmak için’ sözleri basına yansımıştı geçtiğimiz günlerde…

Hem geçen yıl, hem de bu yıl hastanede yaşadıklarımı biliyorum…

Sağlıkta çözüm oluşturmakta değil de‘sağlık harcamasında’ ilerlediğimizi de biliyorum!

Kalp hastalıklarının, kolon hastalıklarının, sinir hastalıklarının, kanser tanılarının…

Daha birçoğunun her geçen gün katlanarak arttığını da biliyorum…

Şehir Hastaneleri’nin kuruluş nedenleri ile ‘güvence’ verilebilme düşüncesinin bu ‘katlanarak artışla’ ilgisini düşünüyorum…

***

Yaşamı, salt aracının koltuğu ile yaşadığı lüks mahallesi sayanların görmedikleri, ancak yurdun dörtbir yanında yaşananları ‘merak’ etmeden söyledikleri sözler ‘duyanları’ hep donduracaktır!

Adalet ile emniyet konularına girmedim bile!

Şunu bilelim:

Yaşananları ‘yaşanmamış’ sayanların sözleri hep yurttaşı donduracaktır!