Ne demiş Ziya Paşa;
En ummadığın keşf eder esrâr-ı derûnun,
Sen herkesi kör, âlemi sersem mi sanırsın?
Yani;
En ummadığın senin içyüzünü keşfeder,
Sen herkesi kör, halkı sersem mi sanıyorsun?
Bir türlü vazgeçmiyorsunuz, kendinizi çok akıllı, alemi aptal ve balık hafızalı sanmaktan. Neymiş? Batmakta olan Titanik’e binmez, yirmi yıllık günaha ortak olmazmış. Günah sana ne yapar ki, sen o günahın içinde büyüyüp, günaha karşı bağışıklık kazandıktan sonra?
Hatırlatayım sana ne demek istediğimi. Çocuk değildin, 19 yaşında bir delikanlıydın. Aklın erecektir. Hatırlar mısın, Süleyman Mercümek amcanı? Hani tarihe “Trilyonluk Dava” ya da “Mercümek Davası” diye geçen davanın kahramanı. Babanın mutemet adamı
Refah Partisi kapatılmıştı. Yöneticilerinden, ellerindeki 896.000.000.000 TL'lik, hazine yardımını, devlete iade etmeleri istendi. Vermediler. Dava açıldı. Müfettişlerin yaptığı incelemeler sonunda, paranın sahte belgelerle, harcanmış gibi gösterildiği ortaya çıktı. Gençtin ya, belki sıfırlama çalışmalarında senden yardım bile istenmiştir.
Dava sonunda baban 2 yıl, 4 ay hapse mahkûm oldu. Aynı zamanda, partinin 68 yöneticisi 1 yıl ile 1 yıl 2 ay arası hapis cezası aldı.
Bir de şey… Bosna için yardım toplanmıştı. Mercümek amcan o zaman partinin kasası diye anılıyordu. Paraların bir kısmı buharlaştı. Kişisel çıkarlar için kullanıldığı söylendi. Kimin kişisel çıkarlarıydı, acaba?
Bu Mercümek sabırlı adammış. Yıllarca bekledi bekledi, baktı ki olmuyor; kader ortağım dediği Necmettin Hocasının, Mercek Holding yönetimindeki iki yeğeni hakkında suç duyurusunda bulundu. Dilin kemiği yok. Adam diyordu ki, “Bosna paralarının amaç dışı kullanılmasının yanında, bunlar benin imzamı taklit ederek, sahte senet üretmişler.” Ve hapis istemiyle dava açtı.
Mahkeme sürüp, ya da sürdürülüp gidiyordu. Hoca hatırlı adamdı. Yakınlarından çok etkili mevkilerde, çok temiz kalpli dostları vardı. Mahkumiyeti engelleyemediler ama ev hapsine çevirdiler.
Bir yazlıkla, aşçılar, işçiler, hizmetçiler vs. ile yaşarken, hak vaki oldu, Hoca’yı kaybettik. Zengin olmuştunuz. Ortada muazzam bir miras vardı. Bir türlü bölüşemediniz. Yine mahkeme, yine dava derken araya akil adamlar girdi; “Ne yapıyorsunuz çocuklar? Böyle şeyler mahkemede alenen konuşulur mu,” dedi. İkna oldunuz. Kanlı-bıçaklıyken bir protokol imzaladınız. Kızlar şikayetlerini geri aldı ve şimdilik ortalık süt liman gibi.
BENİM Kİ SİTEM BİLE DEĞİL. BANA NE? *NEYAPARSAN YAP. AMA LÜTFEN
