Dün matbaanın kısa bir serüveninin paylaşmıştım. Aslında bu yazıyı onun içinde sunmak istemiştim ama uzun olur diye düşünerek ikiye ayırmak istedim.
3 Kasım 1839'da Hariciye Nazırı Koca Mustafa Reşid Paşa Tanzimat Fermanını okumuştu. Gülhane Parkı'nda okunması nedeniyle adına Gülhane Hatt-ı Şerifi veya Gülhane Hatt-ı Hümâyûnu dendi.
Artık çağdaşlaşıyorduk. Fransız İhtilâli ile Osmanlı ülkesinde de aydın kişiler ve yeni fikirler oluşmaya başlamıştı. Hukuk sistemimiz değişiyordu. Mesela artık hiç kimse yargılanmadan asılmayacaktı.
Eğitimde atılım yapılacaktı. Modern okullar açmaya çalışıyorduk.
Açtık da. Tabi okul olunca kara tahtalar da olacak. Ama yobazlar hemen başkaldırdılar.
-“İstemezük…”
-“Niye istemiyorsunuz?” Gerekçeye inanmayacaksınız.
-“Kara tahta kafir icadıdır.”
Aklı yattı bizimkilerin. Bu kafir tahtalar okullara sokulmamalıydı. Çocuklar gavur mu olsundu?
Tahtasız da olmuyordu ama din elden gitmemeliydi. Bize Müslüman tahtalar gerekliydi. Düşündüler, taşındılar ve çaresini buldular. Tahtalar gemilere yüklendi, Mekke’ye götürüldü; “Hacı” ve “Müslüman “ yapıldı, din değiştirdiler ve okullarda kullanılmaya başlandı.
BUNA YORUM BİLE YAPAMIYORUM.
Daha fazlası için kaynak: DORUKTAKİ İRTİCA- Emekli Korgeneral, Nevzat Bölügiray
(Ama bence, ülkenin buralara nasıl geldiğini ve bugünkü halini görmek için Bölügiray’ın bütün kitaplarını okuyun. Her konu belgeli )
