Adanayı hallaç pamuğu gibi atan trafik keşmekeşine kim son verirse eli öpülesi insandır. Çok çekiyoruz şu trafik meselesinden… Otobüsler, dolmuşlar, özel araçlar, motosiklet, ne ararsan var. Bir düzen yok. Şehiriçi trafik belli saatlerde içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Dünyanın en pahalı benzinini kullanmamıza rağmen ‘tık’ yok. Herkes alabildiğine araçlarla çıkıyor trafiğe. Bisiklet kullanma kültürümüz yok. ‘Bize yakışmaz’ diyoruz belli ki. Zahmetsiz, masrafsız, sağlıklı ama yok işte. Kullanmıyoruz, almıyoruz, binmiyoruz.
***
Geçtiğimiz hafta bir gazeteci arkadışımız trafikte sıkıştırılıyor. Umut Yüzer, aracıyla seyrederken dolmuş şoförünün birinin gazabına uğruyor. En iyisini yapıyor ve olay yerinden uzaklaşıyor. Bu olaydan sonra Minibüs ve Otobüsçüler Odası’nın zam isteğine tanık oluyoruz. Dedik ya akaryakıt pahalı, herşeye zam gelince doğal olarak minibüs ve otobüsçüler de ‘zam’ istiyor.
Bir tek gazeteciler zam istemiyor. Yeni Adana’nın satış fiyatı 5 yıldır 25 kuruş.
***
Neyse konumuza dönelim. Şehiriçi taşıma ücreti 1.5 TL. Nereden inip nerede bindiğin önemli değil, ücret belli. Taşıma ücretlerine zam istemeleri doğaldır, belki de haklarıdır. Ama Minibüs ve Otobüsçüler Odası’nın‘zam’dan önce yapması gereken bir yığın iş var. Umut’un başına gelenlerden haberleri olmuştur. Gereğini yapmışlardır belki de… Bu olay bir gazetecinin başına gelip televizyona yansıdığı için belki de anında müdahale edilmiştir. Kimse itiraz etmesin. Gerçek budur.
***
İşini layıkıyla yapan, yolculara kibar davranan, dürüst şoför ve muavinleri dışarıda tutarak bazı şeyler anlatmak istiyorum. Adam mahalleden çıkıyor, yavaş yavaş ilerliyor. Belli bir noktaya gelince bir bakıyorsunuz kaptırmış gidiyor. Aynı hatta çalışan başka bir dolmuşa yetişiyor ve yarış başlıyor. Dolmuştaki yolcular oturdukları yerlere sıkıca sarılıyor. Biri sağdan diğeri soldan ralli yapıyor arkadaşlar. Arada bir burun buruna geliyor ve birbirlerine laf atıyorlar. Bazen ağızlarından küfür de çıkıyor. Küçüksaat’teki İş Bankası’na dolmuşuyla girmekten son anda acı frenle kurtulan şoför arkadaş hafızamdaki yerini koruyor. Siz o arkadaşın son anda kurtulduğuna bakmayın kurtulamayıp işyerlerine girenleri de gördük bu memlekette…
***
Halk otobüslerinde çalışan bazı muavin kardeşlerim de kusura bakmasınlar. Bir gazeteci size kart gösterip bindiği zaman neden bu kadar zorunuza gidiyor anlamıyorum. Cebinizdeki parayı gasp ediyormuşuz gibi muamele yapma hakkını kimden alıyorsunuz? Ya arkanızı dönüp içinizden saydığınız küfürlere ne demeli? O kötü sözler, o küfürler bir bakıma sizin kalitenizi ortaya koyuyor. Bazı arkadaşlarımızın yüzüne karşı,“Bilseydim seni otobüse almazdım”, “Bu kart geçersiz”, “Kime şikayet edersen et” tarzındaki yaklaşımlar size birşey kazandırmadı, kazandırmayacak. Aksine hep kaybettirecek…
Sıralamaya çalıştığımız sorunlar başta olmak üzere esnafın sayın başkanlarının da çok iyi bildiği bazı hususlar sona ermeden ‘ZAM İSTİYORUZ’ çığlıkları bana anlamsız geliyor.
Sorunları çözün, zammınızı da paşa paşa isteyin.
Yunus Emre’nin dediği gibi: “Mal da yalan, mülk de yalan, al biraz da sen oyalan…”
SATIR ARASI
M.ÖMER ÜNEY
